چکیده

امروزه شهرهای میانی (شهرهای با جمعیت بین 25 تا 250 هزار نفر) را می‌توان  به عنوان یکی از نهادهای موثر و ویژه در توسعه  ‎ی اقتصادی کشورها قلمداد نمود. شهرهای میانی از ظرفیت ‏نهفته و آشکار زیادی،‌ برای جذب گردشگر برخوردار بوده و به دلیل وجود مزایای بسیاری مانند محل اقامت، غذا، تفریح، حمل  ‎ونقل، تسهیلات تجاری در کنار زیبایی‌های طبیعی و دوری از الودگیهای زیست محیطی (صوت ،‌هوا و..) که در این شهرها وجود دارد می‌توانند زمینه‏ساز مناسبی برای گردشگری و جذب گردشگر باشند. از مزایا و منافع گردشگری شهری در این شهرها می‏توان به مواردی از قبیل معرفی کالاها و خدمات محلی، ایجاد اشتغال، افزایش درآمد و بهبود استانداردهای زندگی، بهبود زیرساخت‏های اصلی، نوسازی مراکز تاریخی اشاره کرد.

در این مقاله ضمن بررسی انواع گردشگری، مزایا و منافع توسعه گردشگری در شهرهای میانی ، به تحلیل گردشگری  شهری به عنوان یکی از انواع پویای گردشگری و عامل موثر بر عملکرد اقتصادی شهر پرداخته شده و سپس با ارائه یک مدل مفهومی اولیه، چگونگی تاثیر گردشگری شهری بر اقتصاد شهری تشریح شده و پس از آن محصولات و خدمات قابل ارائه در جذب بیشتر گردشگری شهری، استخراج می شود.

کلمات کلیدی: شهرهای میانی،‌ کلان شهرها ،‌ گردشگری، اقتصاد شهر،‌